In De Morgen (02.04.2003, p. 6) verscheen een artikel over de gezondheidstoestand van onze parlementsleden, waarin we onder meer vernemen dat de Senaat ook een eigen restaurant heeft. VLD-senator Jean-Marie Dedecker zegt hierover: 'Ik heb trouwens gemerkt dat mensen graag ontvangen worden in het restaurant van de Senaat. Je kunt er alles krijgen wat je wilt, tot kreeft toe. Ons restaurant heeft de beste wijnkelder van België, en dat tegen kostprijs. Het is heel moeilijk om dat te weerstaan.'
De Morgen komt nadien nog eens op deze wijnkwestie terug: Dedecker overdrijft nogal de kwaliteit van het Senaatsrestaurant, maar de wijnen zijn inderdaad goed en de prijzen waarvoor de parlementairen het edele vocht kunnen degusteren liggen inderdaad drie- tot viermaal lager dan normaal (De Morgen, 05.04.2003, p. 5). Op dezelfde dag lezen we in De Standaard (p. 5): 'In navolging van Kamer en Senaat heeft het Vlaams Parlement in alle stilte 'akte genomen' van een gevoelige verhoging van het vakantiegeld voor alle leden van het Vlaams Parlement. Het vakantiegeld voor een parlementair bedraagt voortaan 5.300 euro, voor belastingen weliswaar.' De beslissing is genomen in de quaestuur van de Kamer, waarin de partijen Spirit, Agalev, SP.A en NV-A en Vlaams Blok geen zitting hebben. De verhoging, die voor de meeste parlementsleden zal resulteren in een netto vakantiegeld van pakweg 115.000 oude franken, werd dus beslist door VLD en CD&V. Het bedrag moet natuurlijk gezien worden in het licht van het gegeven dat de parlementairen ruim drie maanden vakantie moeten verwerken. Volgens het krantenbericht heeft enkel Filip Dewinter (Vlaams Blok) achteraf protest aangetekend. Is deze loonsverhoging te beschouwen als een billijke beloning voor hard werk? 'Parlementariërs die ongestraft jaren aan een stuk niks zitten te doen, anderen die in anderhalf jaar hoogstens zes weken aanwezig zijn op hun werk, het gebeurt allemaal uit het oog van de storm en dus ongestraft. Is zes weken komen opdagen en anderhalf jaar parlementaire wedde, zowat het dubbele van een Antwerpse schepen met een riante onkostenvergoeding (maandelijks 1.600 euro) die geen verantwoording behoeft, geen veel grotere vorm van verspillen van belastinggeld dan een hardwerkende schepen die een smoking koopt om de koning te ontvangen?' (Rudy Collier in De Morgen, 07.04.2003, p. 2).
